Það er snemma vors. Höggvís vindur lemur húsið, stíf suðvestan átt, ógurlegur belgingur. Snæviþaktar grundir. Lítill sólargeisli læðist yfir grákalt haf og staðnæmist í hvítri brekku hinumegin fjarðar. Ég læt hugann reika, hef látið mig dreyma um örstuttan skíðatúr í marga daga en ekki átt heimangengt vegna veðurs. Hugsa svo með mér að ef til vill er lygnara hinum megin fjarðar, þar sem sólin skín og ávalar heiðar skýla fallega fannbörðum brekkunum.